Η αγριάδα είναι πολυετές αυτοφυές χόρτο,με πολύ μακριές περιπλεκόμμενες ρίζες. Τα φύλλα του είναι στενά, ταινιοειδή και γλαυκοπράσινα, το ύψος του κυμαίνεται από 10 έως 50 εκ. Υπάρχουν διάφορα είδη, ανάλογα με τις περιοχές-συναντάται ακόμα και σε περιοχές με υψόμετρο τα 2000μ. Είναι από τα πιο χρήσιμα φαρμακευτικά φυτά και συμπεριλαμβάνεται σε πολλούς συνδυασμούς για τη θεραπεία του προστάτη. Φυσικό αντιβιοτικό και από τα πιο φημισμένα διουρητικά. Είναι μαλακτικό χωρίς παρενέργειες, καθαρίζει τον οργανισμό από τις τοξίνες και μειώνει τη χοληστερίνη του αίματος. Βοηθά ενάντια στους κολικούς του συκωτιού, στις πέτρες στη χολή, στη χρυσή και την κυτταρίτιδα. Δρα ως αντισηπτικό και αντιφλεγμονώδες σε ουρικές λοιμώξεις, όπως κυστίτιδα, ουριθρίτιδα, προστατίτιδα(σε άριστο συνδυασμό με Αχιλλαία), στον ρευματισμό και τα αρθριτικά τις ασθένειες του δέρματος και την ηπατίτιδα. Είναι ωφέλιμο για νεφρόλιθους και ψαμμίαση (άμμο στα νεφρά).

Ο ύσσωπος είναι αρωματικό καλαμοειδές φυτό που χρησιμοποιούταν σε τελετουργικά καθαρισμού. Το καλλιεργούν στην Αίγυπτο, την Παλαιστίνη και τη νότια Ευρώπη, και το ύψος του φθάνει περί τα 1,80 μέτρα. Στη σύγχρονη βοτανοθεραπεία χρησιμοποιείται ως αντισηπτικό, αιμοστατικό, βακτηριοκτόνο, καταπραϋντικό, τονώνει το νου και το νευρικό σύστημα, εμμηναγωγό, σε εισπνοές ηρεμεί τον έντονο βήχα, δίνει αισιοδοξία, βοηθά στην συγκέντρωση. Να μην χρησιμοποιείται κατά την διάρκεια της εγκυμοσύνης, καθώς και από άτομα που πάσχουν από επιληψία.

Η Λεβάντα είναι ένας πολυετές θάμνος της οικογένειας Lamiaceae. Πρόκειται για ένα φυτό το οποίο είναι ενδημικό στην Δυτική Μεσόγειο και κυρίως στη περιοχή των Πυρηναίων και σε βουνά της Βόρειας Ισπανίας. Η Λεβάντα ήταν γνωστή στην αρχαία Αίγυπτο και χρησιμοποιήθηκε στην αρωματοποιεία της εποχής. Στην αρχαία Ελλάδα, ο Θεόφραστος αναφέρθηκε στις θεραπευτικές ιδιότητες του αρώματος της. Ο Διοσκουρίδης στο διάσημο του σύγραμμα De Materia Medica αναφέρει πως η κατανάλωση Λεβάντας βοηθάει στην ανακούφιση από τη δυσπεψία, τους πονοκεφάλους και τον ερεθισμό του λαιμού. Στη σύγχρονη βοτανοθεραπεία, τα αποξηραμένα άνθη Λεβάντας χρησιμοποιούνται κυρίως για τη μείωση του άγχους και της υπερέντασης. Η Λεβάντα γενικά θεωρείται πως έχει ηρεμιστικές ιδιότητες και για αυτό το λόγο μπορεί να χρησιμοποιηθεί και σε περιπτώσεις μελαγχολίας και ήπιας κατάθλιψης. Το εκχύλισμα της θεωρείται από πολλούς βοτανοθεραπευτές κατάλληλο για την αντιμετώπιση των νευρικών πονοκεφάλων και της αϋπνίας. Ένα απλό εκχύλισμα Λεβάντας όταν χρησιμοποιηθεί σε κομπρέσα και τοποθετηθεί στο μέτωπο, θεωρείται πως βοηθάει στην ανακούφιση από τις ημικρανίες, την υπερένταση, την κούραση, και την επίδραση της έντονης κατανάλωσης αλκοόλ (hangover). Θεωρείται επίσης από κάποιους ερευνητές πως είναι υποτασική - ένα φλυτζάνι Λεβάντας πριν τον ύπνο λέγεται πως "ρίχνει" τη πίεση και μειώνει τη ταχυπαλμία κατά τη διάρκεια της νύχτας.

Η αψιθιά πρόκειται για ξηρόφυτο ποώδες πολυετές φυτό που το ύψος του κυμαίνεται ανάλογα με το υποείδος από 20 εκ. έως 1,20μ. Ευδοκιμεί στις εύκρατες και θερμές χώρες ως αυτοφυές σε άγονους και βραχώδεις τόπους. Το φυτό καλλιεργείται από τα βιβλικά χρόνια, για την αντιμετώπιση των επιδημιών και σαν έντομο-απωθητικό. Η πικράδα της αντιπροσωπεύει μεταφορικά την αμαρτία στην βίβλο. Την χρησιμοποιούσαν από τα χρόνια του Ιπποκράτη. Θεωρούσαν ότι δυναμώνει την μνήμη και την λογική, βοηθά στους πόνους στους μυς, αρθρώσεις και συνδετικούς ιστούς, δυναμώνει την όραση, βαθαίνει τον ύπνο. Εξ αιτίας της τελευταίας ιδιότητας στα χωριά γέμιζαν τα μαξιλάρια με Αψιθιά. Από αυτό το φυτό εξάγεται ένα αιθέριο έλαιο πράσινου χρώματος, η αψίνθη, το οποίο έχει χρησιμοποιηθεί κατά το παρελθόν στη φαρμακολογία βοτάνων για τις αντιελμινθικές, αιμοστακτικές, αντιφλεγμονώδεις, αντιπυρετικές, αντισηπτικές και διουρητικές ιδιότητές του, καθώς και για την παρασκευή του τοξικού αλκοολικού ποτού αψέντι η κατάχρηση του οποίου μπορεί να επιφέρει νευρικές διαταραχές, αλλά και του βερμούτ.

Ένα βότανο γνωστό για τις διουρητικές, λιποδιαλυτικές και αποτοξινωτικές του ιδιότητες. Πολύ αποτελεσματικό για την εξάλειψη της κυτταρίτιδας και για το αδυνάτισμα, καθώς και για την αντιμετώπιση των φλεγμονών του ουροποιητικού, των πετρών των νεφρών, την αρτηριοσκλήρωση την χολοληθίαση, την κατακράτηση υγρών και της κυστίτιδας. Στη λαϊκή θεραπευτική το έγχυμα της χρησιμοποιήθηκε αποτελεσματικά, εναντίον της ουρική αρθρίτιδας και των ρευματισμών, ενώ εξωτερικά για την τριχόπτωση και την πιτυρίδα, την ψωρίαση και το έκζεμα.